“Zo dames, bedtijd”, hoor ik mezelf zeggen. In gedachten ben ik al bij mijn avondje ontspannen op de bank. Ik ben er echt aan toe, even heerlijk niks. Dus hup, snel de meiden in bed en dan ein-de-lijk onder een dekentje met een heerlijke kop thee op de bank. Want pff, het was een drukke dag waarop echt niet alles vlekkeloos verliep.
Bam! Wake-up call… de meiden liggen er nog niet in en het ene zinnetje dat ik zojuist uitsprak zorgt ervoor dat Anne binnen 1 tel van lief spelend meisje naar een van boosheid huilend en schreeuwend duiveltje is gegaan. “Ik ga niet naar bed. Slapen is saai!!! Jij bent niet de baas over mij! Stomme mama!”
Razendsnel voel ik alles in mijn lichaam aanspannen. Ik voel mezelf alert worden en m’n bloed begint langzaam te borrelen tot de stoom uit mijn oren komt. En dat alles in één enkel ogenblik. Stomme mama? Dat laat ik me niet zeggen. Ik heb de godganse dag voor haar klaargestaan en nu dít?!
Zo, daar is ie: de strijd in al zijn vurigheid. We zitten er samen middenin. Beiden verdedigen we onze eigen behoefte en we hebben totaal geen oog voor de ander. Ik wil winnen, maar toch zeker niet verliezen en toegeven. En Anne? Met haar temperamentje wil zij nog veel harder winnen. Deze strijd is niet zomaar gestreden. Al weten we allemaal hoe het eindigt. Toch? Wellicht met wat vertraging, maar ik zit straks heerlijk te genieten onder mijn dekentje op de bank…
(geluid van een heel gemeen lachje en iemand die fluistert: dream on girl…)
Anne eindigt inderdaad in haar bedje. Het naar boven gaan duurde enorm veel langer. Na de boosheid kwam het enorm verdriet bij mijn meisje. Zodra wij draakjes klaar zijn met het spuwen van vuur, blijft een piepklein hartje verdrietig en diep onder de indruk achter. En dan kan je niet lekker slapen. Dus daar waren nog even heel wat knuffels en tijd samen voor nodig.
Ik loop naar beneden, zet mijn kop thee en kruip alsnog onder mijn deken op de bank. Theekop in mijn handen, benen opgetrokken en ik voel me rot.
Dat ontspannen op de bank? Dat zal nog even moeten wachten, want deze strijd gaat me niet in de koude kleren zitten. En zo is er geen winnaar, maar wederom twee verliezers.
Strijd kent alleen verliezers
Bedtijd is voor veel ouders en kinderen het ultieme moment van strijd. Maar ook bij het aankleden, tandenpoetsen, opruimen, of het “gezellig” aan tafel gaan toveren veel kleine strijders hun strijdbijl tevoorschijn. Dagelijks gedoe kan enorm opbreken. Op sommige dagen lijkt het wel of er geen enkel plekje meer gereserveerd is in huis voor harmonie en plezier. En hoe hard je ook je best doet als moeder, zodra jij A zegt komt er standaard B als tegenargument. Je vreest stiekem nu al voor die pubertijd 😉 want jeetje, ze is nu pas 5!
In mijn praktijk voor ouders van hooggevoelige kinderen met een sterke wil komt strijd regelmatig aan bod. Soms moedeloos van al het gedoe thuis, driftbuien, dagen die niet soepeltjes verlopen. Stuk voor stuk verlangen ze naar een heleboel rust, harmonie en plezier. Samen met de ouders pluizen we uit wat er gebeurt. We kijken echt. Hoe bouwt iets op? Zijn er triggers? Welke signalen herkennen ze? Wat wil dat dan zeggen? En bovenal… hoe kunnen zij als ouder daarop reageren, zonder voorbij te gaan aan hun eigen grenzen bijvoorbeeld.
Ook al is ieder situatie specifiek een aantal opvallende punten komt altijd naar voren. Daar moest ik toch meer ouders mee uit de brand kunnen helpen, dan enkel de ouders die ik in mijn praktijk kan zien? Ik goot de belangrijkste inzichten met praktische oefeningen in de online cursus: Pick your Battle.
Stop met willen winnen
Laat winnen en verliezen los. Dan hoeft er ook geen strijd gestreden te worden. Volgende keer als die kleine strijder gevaarlijk met de strijdbijl staat te zwaaien… laat dan jouw uniform met strepen in de kast hangen en laat jouw strijdbijl begraven. Bedenk hoe pijnlijk verliezen voelt en bespaar het jouw kind. Ga de strijd niet aan, of stap uit de strijd als je er ineens in verzeild geraakt bent.
Laat het winnen los en probeer eens om er met elkaar aan uit te komen. Samen.
Natuurlijk klinkt dit zonder verdere introductie echt te simpel. Ondoenlijk misschien zelfs? Uiteraard komt er meer bij kijken, dan alleen zelf stoppen met strijden. Ik neem je er graag in mee in mijn praktijk of in de online cursus.
Ik durf je wel op een briefje te geven dat deze zin je gaat beïnvloeden de eerstvolgende keer dat jij en jouw kindje tegenover elkaar staan. Probeer het gewoon eens. Denk op zo'n moment aan "samen". Niet tegenover elkaar maar met elkaar. Je hebt immers niets te verliezen toch? 😉
Heb je dat geprobeerd en proeft het naar meer? Dan is de 'Pick your Battle' cursus zeker een goede optie.
Win-actie MamaPlaats
Tijdens de online cursus leer je onder ander hoe jij zelf de strijdbijl kunt begraven. Jij pakt de regie en jouw kind volgt.
Daarnaast zorgt de cursus 'Pick your Battle' ervoor dat jij als ouder:
stevig in je schoenen staat;
emoties leert opvangen. Van jezelf én die van jouw kind;
voortaan energie bespaart in de opvoeding;
afspraken kunt maken met jouw kind, die wél werken;
weer verbondenheid weet te creëren.
Wil jij jezelf ook weer heel graag een leuke moeder voelen? Verlang je ernaar om vooral weer heerlijk lol te hebben samen. Weer echt het gevoel van samen. Hoe fijn zou het zijn om het dagelijkse strijdmoment eigenhandig de deur te wijzen en gezellig met z’n allen aan de eettafel te kunnen na een dag werken?
Klik hier en doe mee aan de winactie die ik tot 24 maart heb lopen met Mamaplaats Academy en maak kans op de online cursus Pick your Battle t.w.v. €67,-