Je staat in de keuken met de tuindeur open en je hoort nu al 10 minuten hoe jouw dochter haar vriendinnetje in de tuin rond commandeert. “En nou moet je daar gaan zitten Sara. Nee, zo met je benen over elkaar. Hier heb je een kopje thee. Nee! Dat kan je niet zomaar drinken, het is warm natuurlijk, dus je moet eerst blazen. Doe nou gewoon als-oh-of!” Het stemmetje van jouw dochter wordt hoger en hoger, nu Sara niet helemaal doet wat ze in haar hoofd heeft.
Zou ze nou zelf niet doorhebben, dat het zo echt niet leuk is om met haar te spelen?! Je zet je theeglas (wel met echte thee) aan de kant en loopt de tuin in. “Zeg Maud, doe eens niet zo bazig tegen Sara.”
Onverstoord gaat Maud door met het rollenspel en ze vertelt Sara precies wat ze moet doen. Sara volgt gedwee, maar je vraagt jezelf af of ze het wel echt leuk vindt. Dus probeer je het nog eens: “Maud, dit is toch niet leuk voor Sara? Straks wil ze niet meer met je spelen hoor.”
Die laatste zin is precies waar jij bang voor bent. Stel je toch eens voor: dat jouw kind straks geen enkel vriendje of vriendinnetje meer heeft, omdat ze zo enorm bazig is. Maar Maud lijkt doof voor jouw woorden. Erger nog, ze wordt 5 minuten laten hartstikke boos als Sara oppert om iets anders te gaan spelen.
Wat kun jij nou doen om je kind te helpen in het samenspelen met vriendjes en vriendinnetjes? Op zo’n manier dat het voor allebei leuk is?
Hoe komt het dat jouw kind zo bazig is?
Tot de leeftijd van 4 jaar is bazigheid bij heel wat kinderen eerder de norm dan iets dat opvalt. De wereld draait simpelweg tot die leeftijd voor jouw kind nog vooral om zichzelf. Ik denk dit of ik wil dit en anderen willen dat dan automatisch ook is een beetje het wereldbeeld van jouw kind.
Vanaf 4 jaar verandert dit inzicht meer en meer. En toch… zijn er ook dan kinderen die heel bazig zijn. Is dat dan slecht? Moet dit zo snel mogelijk afgeleerd worden? Of is het ook nog ergens handig voor en is het slechts een kwestie van wat bijschaven, zodat het niet zo ruw op anderen overkomt?
Om die vragen te beantwoorden is het belangrijk dat je als moeder of vader goed doorhebt waar die bazigheid door wordt gedreven. Heel eenvoudig geschetst: komt het voort uit angst en onzekerheid en zorgt die bazigheid ervoor dat jouw kind een gevoel van controle ervaart waardoor het allemaal wat minder spannend wordt? Of heeft jouw kind simpelweg een sterke wil en is het een geboren leider, die alleen nog even moet leren hoe je dat nu op een prettige, geaccepteerde manier kunt doen?
Bazigheid vanuit onzekerheid
Je kind vertellen dat het niet zo bazig moet doen, omdat dat niet fijn is voor zijn/haar vriendje laat heel duidelijk merken hoe jij op dat moment over jouw kind denkt. Het laat niet te raden over, jij veroordeelt deze dominante manier van spelen.
Je kunt je misschien voorstellen dat jouw kind zich op dat moment dan niet alleen onzeker voelt tijdens het spelen, maar ook naar jou. Want oh, wat wil hij/zij het eigenlijk graag goed doen, hè?
Wat kun je dan wel doen? Op het moment dat je hoort tijdens het spelen dat je kind de baas speelt, dat het heel dominant wordt, of zelfs allerlei in jouw ogen onzinnige regels gaat verzinnen, dan kun je gaan helpen. Het bazig zijn is namelijk een signaal van bijvoorbeeld niet zo goed weten hoe je nu echt leuk samen kunt spelen.
Is jouw kind gewoon een geboren leider?
Merk jij eigenlijk in alles dat jouw kind gewoon heel goed weet wat hij/zij belangrijk vindt? Durft jouw kind beslissingen te nemen en bruisen de geweldige ideeën continu? Dan kun je jezelf wel voorstellen dat er heel wat kwaliteiten in jouw kind zitten, die het met wat begeleiding zouden kunnen maken tot een geweldige leider.
Want stel je toch voor dat anderen motiveren, luisteren naar anderen en ze betrekken bij die bruisende ideeën, rekening houden met anderen, allemaal eigenschappen zouden zijn die jouw kind óók zou ontwikkelen. Wauw! Dan merk je gelijk dat het geen kwestie is van bazig gedrag afleren, hoop ik. Maar dat het een kwestie is van jouw kind gaan helpen bij het aanleren van die andere, broodnodige kwaliteiten. Zodat jouw kind niet meer op vervelende wijze de baas speelt, maar er juist eigenhandig voor kan gaan zorgen dat het met elkaar fijn gaat en er gave dingen gebeuren.
Tips om jouw kind te helpen niet meer zo bazig te zijn
Zowel voor de prinsesjes en prinsen die eigenlijk vooral uit angst op hun troon zijn gaan zitten en iedereen rond delegeren, als voor de leider in de dop is het niet helpend als je zegt: “Doe niet zo bazig, dan ben je niet leuk om mee te spelen.”
Je kunt ze beter helpen door ze te leren wat ze dan wel kunnen doen. Hieronder neem ik je kort mee in een aantal dingen die jij gelijk kunt gaan doen, om jouw kind te helpen:
Het helpt als je jouw kind inzicht geeft. Benader de baas spelen dat niet als iets negatiefs, maar leg het verschil uit met zorgen voor een fijne sfeer, waarbij rekening gehouden wordt met iedereen bij het uitvoeren van plannetjes en ideeën. Komt het bazige niet voort vanuit een sterke wil? Maar eerder vanuit enorme onzekerheid? Dan helpt het als je samen eens bekijkt wat de angst is die jouw kindje voelt. En dat je samen eens nagaat of het dan wel zo helpend is om bazig te doen. Laat je kindje zich bijvoorbeeld eens voorstellen hoe hij/zij zich zou voelen als er niet gekeken wordt naar wat hij/zij graag zou willen. Dit geeft dan een mooie opening om samen op ontdekkingstocht te gaan naar wat wél fijn zou kunnen zijn tijdens het samenspelen. Dat geeft een andere vorm van controle en zal ook ontspannend werken.
Vanuit inzicht kun je uiteindelijk de vervolgstap gaan maken. In beide gevallen houdt dat in, gedrag gaan ontdekken dat beter werkt om fijn samen te spelen en op een prettige manier de ander mee te krijgen in jouw plan. Durf nieuwsgierig te zijn en het vertrouwen aan je kind te schenken: laat ze eerst eens zelf met ideeën komen. Grote kans dat ze dan dingen kiezen, die ze ook wel echt kunnen of willen gaan uitproberen.
Niet alles wat er dan wordt bedacht, zal ook al echt lukken. Maar het is in ieder geval alvast fijn dat er alternatieven zijn die jouw kind wel zou kunnen gaan doen. Dat zorgt ervoor dat het bazig doen niet meer de enige oplossing is, die jouw kindje in zijn gereedschapskist heeft zitten. Jij kunt als geen ander inschatten waar jouw kind nog hulp bij nodig zal hebben. En vaardigheden oefenen die ze nodig hebben om dat bazige gedrag achterwege te laten, kun je hele dagen. Denk dan bijvoorbeeld aan overleggen, vragen naar wat een ander wil, rekening houden met de ander, de balans houden tussen jouw eigen behoefte en die van de ander, beslissingen nemen, anderen motiveren, jezelf motiveren als het je moeite kost de ander te volgen, etc.
Je kunt je kind helpen tijdens het spelen als je merkt dat het zelf nog niet lukt tijdens het spelen. Je hoort het snel genoeg als het vriendje of vriendinnetje steeds wordt onderbroken of niets mag inbrengen tijdens het spelen. En als je het daaraan al niet merkt dan ligt er altijd nog een stevige driftbui vol woede en verdriet op de loer als je kind merkt dat hij vaker wordt afgewezen of anderen niet meer luisteren. Inventariseer bij allebei eens wat ze graag zouden willen doen en begeleid het luisteren naar elkaar. Kijk eens of ze met jouw hulp samen een idee kunnen verzinnen dat voor hen allebei leuk is. Of help ze met om beurten spelen van ieders idee. Is het dan strijd om wie als eerste mag kiezen? Laat een muntje of een dobbelsteen bepalen en help je kind even over een eventuele teleurstelling heen. Het is niet altijd makkelijk om je te voegen naar een ander, zeker niet als je eigen ideeën briljant zijn en het maar lastig voor te stellen is dat niet iedereen dat zomaar doorheeft.
Mijn kind denkt thuis ook de baas te zijn
Op het moment dat jij iets aan je kind hebt gevraagd komt het...
"Mama, dan moet jij wel even voor mij drinken inschenken."
Je krijgt er jeuk van, wat denkt ie wel niet?! En daarbij zou het inmiddels ook wel gewoon eens heel erg fijn zijn als jouw kind een keer gewoon doet wat je vraagt, toch? Zonder dat er dan ineens voorwaarden aan vast hangen, waarbij jij weer moet voegen. Zonder dat je jouw stem hoeft te verheffen en écht boos moet worden.
Je zal merken dat het vaak gaat om het gevoel dat jouw kindje heeft, op heel wat plekken te moeten doen wat iemand zegt. Met andere woorden, het gevoel bestaat dat iedereen de baas speelt en dat het misschien wel zo hoort. Zeker als jouw kind een sterke wil heeft, dan zal het op andere momenten zelf ook macht willen hebben. De weegschaal weer een beetje in evenwicht brengen, zeg maar.
Loop jij hier tegenaan en zou je graag willen weten wat je kunt doen om te zorgen dat jouw kind zich niet meer als een baasje in jullie huis gedraagt? Schrijf je hier in voor een gratis sessie. Dan kijk ik met je mee hoe het ook bij jullie thuis beter kan. Je loopt hoe dan ook met 2 waardevolle tips naar buiten, die gelijk gaan werken omdat je precies weet wat er bij jullie wel helpt.